Een ode aan de vrijwiligers Berenloop door Meeloper

De Berenloop 2014, een ode aan de vrijwilligers

De Berenloop op Terschelling is meer dan hardlopen op de eerste zondag van november. Het begint al op de vrijdag wanneer de eersten op weg gaan. Oude bekenden begroeten elkaar in de hal van de veerterminal in Harlingen. De stemming zit er meteen goed in. Dat krijgt zijn vervolg op de zaterdag. Extra afvaarten zijn er nodig om iedereen over te zetten. Zelfs op zondagmorgen zijn er twee afvaarten nodig om iedereen op tijd voor de start op het eiland te krijgen. Het zijn niet alleen de deelnemers aan de (halve) marathon, dat zijn er “slechts” een kleine vijfduizend, verder familie, vele vrienden en kennissen. Het is gezellig druk op het eiland, het weer werkt mee en zomerse temperaturen verhogen de feestvreugde.

kleintje berenloopZaterdagmorgen Kleintje Berenloop, met meer dan 700 deelnemers. Fantastisch! Wat een mooi weer, wat een perfecte organisatie, wat een mooi parcours en wat een belangstelling. De vijf  kilometer wordt door velen als warming up gebruikt voor het grote werk op zondag. De tien kilometer is uitermate in geschikt voor al diegenen die een halve marathon nog een brug te ver vinden. De start/finishboog, de jurytenten, de muziek, de herfstkleuren en niet in de laatste plaats de welluidende stem van speaker Jan Kooistra zorgen voor een geweldige ambiance. Jan heeft vrijdagmiddag samen met Piet Noordenbos de beide parcoursen uitgezet. Alle deelnemers waren het na afloop roerend met elkaar eens: wat was het mooi en wat een goed idee om de tien een andere kant op te sturen dan de vijf en de starttijd te splitsen. Oranjekoek, een kop koffie, een Kleintje Berenloop mascotte na afloop werden in dank aanvaard.

Volgend jaar op naar de duizend deelnemers?

Running Center stand

De rest van de zaterdag wordt door iedereen in gepaste vreugde doorgebracht. Op West is het een komen en gaan van mensen, het is een ontmoetingscentrum. Op het plein bij de
Brandaris is Running Center Leeuwarden aanwezig met tal van aanbiedingen. Loopschoenen, kleding en accessoires vinden gretig aftrek. Vrijwilligers zijn overal druk in de weer om alles klaar te maken voor de zondag. Maar ook buiten West is de sfeer van de Berenloop merkbaar. Fietsers met Berenloopvlaggetjes, hier en daar wat hardlopers die de beenspieren aan een laatste test onderwerpen, fotografen die maar niet genoeg krijgen van de herfstkleuren, honden die de zee in rennen, hardlopers die het strand inspecteren en tevreden vaststellen dat het strand perfect geplaveid is.

Aan het eind van de zaterdagmiddag, op weg naar “huis”, ontmoet ik Jan Kooistra midden op straat met grote passen en hardop tellend. “Zo meten wij het hele parcours”, roept hij mij lachend toe. Ik wens hem sterkte en ik neem mij voor daar nog eens met hem van gedachten over te wisselen.

Zondagmorgen. Bij de Brandaris is alles gereed voor de start van twaalf uur. De schermen hangen, de rode loper is uitgerold, de dranghekken staan op de plaats en de toiletten in gelid, de stalletjes voor uitgifte van het Berenloopshirt 2014 worden voorzien van voorraad. Hardlopers en belangstellenden komen en gaan.

Bananen worden verorberd, een laatste slok, men ontdoet zich van overbodige kleding, wat kniebuigingen, een bemoedigend woord, een klop op de schouder en dan naar het startvak.

Als de misthoorn om twaalf uur het sein van vertrek laat horen voor de wedstrijdlopers dan is de spanning er af. Het is eindelijk zover. De eersten snellen weg, de rest volgt.

Wanneer een vijftal minuten later de recreanten het sein krijgen en nog eens een vijfendertig minuten later de 42,2 kilometer marathoneurs in beweging komen, dan zijn er een kleine 5000 lopers onderweg.

Lopen is een feest voor velen, voor anderen een serieuze aangelegenheid om de ereplaatsen,  voor een enkeling een teleurstelling, omdat het vandaag niet wil lukken en voor sommigen “a hell of a job”, omdat de voorbereiding er wat bij ingeschoten is.

In alle gemoedsrust vraag ik me weleens af of al die hardlopers, al die toeschouwers, zich realiseren dat er vele, vele vrijwilligers heel veel tijd en energie steken om het ons mogelijk te maken te kunnen lopen. Het begint al met de inschrijving en alles wat er mee samen hangt, het bedenken en uitzetten van het parcours, het organiseren van alle toebehoren voor het gehele parcours, de bevoorrading en de bezetting van de verzorgingsposten, het aanvragen van alle vergunningen, het overleggen met de officiële instanties, de algehele logistiek en na afloop, als iedereen hijgend terugblikt op zijn of haar prestatie en het glas heft, nog uren bezig is met het opruimen van alle “troep”.

MeeloperWij, hardlopers, die in het voorbij gaan even een bekertje water aanpakken, een stukje banaan, een partje sinaasappel uit hand hand grissen, ons nauwelijks tijd gunnend om te eten of te drinken en dan even later achteloos de boel in de berm achterlaten, wij realiseren ons op dat moment niet dat wij, zonder de inzet van die vrijwilligers, die daar uur na uur staan, zo “comfortabel” voort kunnen gaan. Wij zijn met ons zelf bezig, we moeten lopen, de tijd in de gaten houden, want die dringt. Hoe we het ook wenden of keren, het zit nu eenmaal in het hardlopen opgesloten. Eenmaal thuis, terugdenkend aan die mooie dag, wanneer we weer wat afstand hebben genomen zijn we ons terdege bewust dat er bergen zijn verzet om velen een onvergetelijk weekend te bezorgen.

Frank Klasen

Hulde aan al die mensen, bedankt en tot volgend jaar! Wij zullen nog meer aan jullie denken! Hopelijk hebben jullie ook nog wat plezier kunnen beleven aan deze Berenloop.

Meeloper.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.