De Vuurtorenloop

Over zeemijlen, schipbreukelingen, een vuurtoren, averij, hardlopen en ander ongemak
Hardlopen, 10 zeemijlen, oftewel 18,52 kilometer te gaan. Het kan allemaal op Vlieland. De maritieme associatie zit in een golvend duinlandschap, in het rak van ongemak, in een ‘knobbelig’ strand en het Vuurboetsduin.
‘Kapitein’ Jan Kooistra heet z’n gasten (hardlopers) met luide stem en brede armgebaren hartelijk welkom. Er heerst bedrijvigheid op het festival terrein waar de start en later de finish van de Vuurtorenloop zal plaats vinden. Muziek schalt over de feestelijk aangeklede omgeving. De deelnemers gaan de loods om zich aan te monsteren. De sfeer is ontspannen. Er is nog tijd om zich in alle rust voor te bereiden. Bekenden zoeken elkaar op, wisselen ervaringen en gegevens uit. Vrienden, familie en belangstellenden maken zich op om iedereen een goede reis en behouden vaart te wensen.

In het startvak is het net of iedereen iedereen kent. Sport, hardlopen zeker, verbroedert.
We zijn op weg, het gaat nog niet erg snel. Aanvankelijk is de ruimte beperkt. Een paar honderd hardlopers die zo snel als de benen het kunnen dragen naar het einde verlangen, zitten elkaar wat in het vaarwater. Maar tot een aanvaring komt het niet. Iedereen houdt rekening met elkaar. Het is en blijft een wonderlijk fenomeen zo’n hardloopevenement. Je leeft er lang naar toe, je bereidt je terdege voor en als het startsein is gevallen wil je zo snel als maar mogelijk naar het einde. Lees verder →