Texel halve marathon

Het is herfst, maar daar is vandaag de 27ste september niet veel van te merken. De zon schijnt en er is een aangename temperatuur. De gehele week heb ik het weerbericht in de gaten gehouden. Met name op de windrichting en -sterkte gelet. Ik weet het nog als de dag van gister………twee jaar geleden liep ik ook mee. De zon scheen en toch was het koud. Het woei hard, hinderlijk hard. Maar vandaag lijkt het prima om te lopen: een zonnetje, een temperatuur van een graad of 16 en een kalm windje uit oostelijke richting. Het kon slechter.

Wij, Ylona en ik, zijn op weg naar Den Helder/Texel voor de halve marathon. We hebben er zin in. Niet alleen vanwege het mooie (loop)weer, maar vooral ook omdat er nauwelijks een unieker loopevenement is dan deze. Natuurlijk weet ik ook wel dat er veel mooie loopjes zijn. Met zo’n  groep van een man/vrouw of 1500 op het autodek van de veerboot, ongeduldig wachtend tot we aanmeren, de laadklep naar beneden gaat en de scheepshoorn het sein voor de start geeft. Het  heeft iets bijzonders. Maar het is niet alleen de start. Een afwisselend parcours met prachtige vergezichten over het eiland, een stukje strand, te kort om echt vermoeid te raken, te mooi om waar te zijn en lang genoeg om naar het einde te verlangen. Voeg daarbij een paar kilometer door het bos en voor de afleiding en het publiek de ‘doorgang’ door Den Hoorn, het duingebied waar je onderlangs en doorheen loopt, het polderlandschap op weg naar de finish en tenslotte de eindstreep in Den Burg op het marktplein, met muziek als de kroon op het ‘werk’, je waant je in de zevende hemel.

Het parkeerterrein op Willemsoord, het voormalig marine terrein, in Den Helder loopt snel vol. Je snapt niet hoe het mogelijk is, maar binnen de kortste keren, nog voordat de eerste formaliteiten (startnummer en kledingtas) zijn vervuld loop je bekenden tegen het lijf. Startnummer ophalen, een kop koffie,  een praatje en wat rondkijken. Dan eindelijk op weg naar de boot. Ylona die als VIP niet met gewone voetvolk het autodek op gaat, wens ik en zij mij, veel plezier en succes. VIP kun je worden op grond van je prestaties op eerdere halve marathons op Texel en dat is dus niet voor iedereen weggelegd. Zij laat zich er niet op voor staan. Ze loopt omdat het leuk is om te lopen. Niet meer en niet minder. Lees verder →