Ameland Adventurerun 2017

Je moet er wel wat voor over hebben. Vroeg, heel vroeg opstaan, een autorit van een klein uurtje en een boottocht van goed driekwartier. Ameland, de Adventure Run, een loopevenement in een mooie omgeving over een prachtig parcours. Het maakt niet uit of je nu 5, 10 of 21,1 km loopt, elk parcours heeft iets bijzonders. Ik heb gekozen voor de 10 km. En met mij mijn drie reisgenoten.

In Holwerd treffen we veel lotgenoten. Iedereen maakt een opgewekte indruk. Blijkbaar is men verlost van de dagelijkse beslommeringen en dat kan ook haast niet anders met het vooruitzicht op een mooi loopevenement. In Holwerd is het koud, winderig en bewolkt. Op Ameland klaart het weer op. Het is inmiddels half bewolkt en de wind hindert ons niet.

Gedisciplineerd ontschepen en daarna in ganzenpas op weg naar Nes, om precies te zijn naar de sporthal. Menigeen buigt in het dorp af naar een van de vele restaurants voor koffie en omdat de calorieën er straks toch worden afgelopen, met appeltaart en slagroom. Wìj zetten onze voettocht voort en komen in een vrijwel lege sporthal. We ‘reserveren’ een plek ergens in het midden, voor alle anderen van onze Loopgroep die een boot later zullen arriveren. Nadat we ons verkleed hebben drinken we onze koffie in de kantine van de sporthal. Daarna gaat ieder zijns weegs. Ik loop, samen met loopmaatje D. het dorp in, bekijk hier en daar in een etalage, groet en maak een praatje met een enkele bekende en strijk even later neer bij de stand van Running Center Leeuwarden. Veel aanbiedingen, aantrekkelijke prijzen en grappige, leuke hebbedingetjes. Ondanks dat ik alles al heb in veelvoud kost het moeite de verleiding te weerstaan. De tijd verstrijkt. Ik nuttig een paar krentenbollen die ik van huis heb meegenomen en keer terug naar de sporthal. Inmiddels is het daar een drukte van jewelste. De tijd vliegt.

In het startvak staan we dicht opeen. De warming up, olv Arjen Visserman, hebben we achter de rug. We staan wat te trappelen. De gesprekken om ons heen gaan als vanouds over wat ons te wachten staat, over blessures, eerdere prestaties, over persoonlijke records. Maar bovenal dekt men zich in over de nog te verrichten prestatie, te weinig getraind, nog last van een oude blessure, zich niet goed voelen, een verkoudheid. Het zijn bekende excuses. Ik neem ze met een korrel zout en ik ben niet de enige zo te horen.

Het startschot klinkt en langzaam maar zeker schuiven we op naar de startlijn. Geconcentreerd kijk ik op mijn horloge om op het juiste moment hem in werking te stellen, maar het ‘kreng’ wijsgeer in alle toonaarden. Dus….. lopen op het gevoel. Het is de eerste honderd meter na de start altijd oppassen geblazen. Goed uitkijken dat je een ander niet voor de voeten loopt en dat je zelf niet omver wordt gelopen. Het gaat over het algemeen gedisciplineerd, zo ook vandaag. Na die eerste honderd meters ontstaat er direct ruimte en kun je je gang gaan. Ik heb geen plan, ik loop zoals het gaat. Normaal ben ik een slow starter en daar wil ik mij vandaag zeker aan houden en voor de rest zie ik het wel. Tenslotte ben ik op de weg terug van een blessure die mij zo’n beetje de gehele zomer parten heeft gespeeld. Maar het kost me moeite om het tempo rustig te houden. Ik heb er duidelijk zin in. We verlaten de bewoonde wereld. Straks rechtsaf en dan het bos in. Ik ben benieuwd hoe het daar zal zijn na al die regen.  Lees verder →