Ik loop in …. Schoorl

De duinen bij Schoorl, zo’n 5 kilometer breed. Een gevarieerd gebied met loof- en naaldbomen, met zandverstuivingen, heidevelden, met vennetjes en open vlaktes met laag struikgewas. Van zeeniveau tot een 55 meter er boven. Een ideale omgeving voor sportieve activiteiten.

Twee jaar lang sukkelde ik met een hardnekkige blessure in en aan de kuiten. Niet dat ik er in het dagelijkse doen en laten veel last van had. Neen, dat kan ik niet zeggen en ook niet dat er niet gelopen kon worden. Als het ‘over’ was, trok ik voorzichtig de schoen weer aan om met behulp van een gerenommeerd schema voor beginners de kuiten op de proef te stellen. Telkenmale ging het na korte of langere tijd mis. Totdat grondige sportmassage soelaas bood.

Op de weg terug
In dit voorjaar opnieuw een Start-to-Run-schema, in enigszins aangepaste vorm, uit de kast gehaald. Na een week of vijf een nieuw schema met de nadruk op de langzame wat langere afstanden; 3 kilometer, wordt 4 en 4 wordt 5. De inschrijving voor de Berenloop op Terschelling opent. Die kans laat ik niet aan mij voorbij gaan. Nu wordt het serieus. Aan de bak! Een schema met een afwisseling in interval, in langzame en iets minder langzame duurloopjes; verdeeld over een week en met minimaal een dag rust tussen elke inspanning. Probeer dat maar eens vol te houden in Italië op vakantie. Fietspaden kent men daar niet of nauwelijks. Dus lopen langs de weg. Tja, dat kan in Nederland, maar in Italië, ook op het platteland daar telt alleen gemotoriseerd verkeer. Te voet of op de fiets, je bent je leven niet zeker. Gelopen heb ik wel, maar alleen daar waar volgens de Italianen zelf, je levend thuis kunt komen. De regelmaat ontbrak. Gelukkig is de Berenloop nog ver weg. Lees verder →