Gaasterland Run 2019
Geen winterse omstandigheden vandaag, 21 december 2019. Aangenaam weer om hard te lopen. De temperatuur iets onder de 10 graden, droog, niet al te veel wind. Lopen in Gaasterland is lopen in een bosrijke omgeving. Het is lopen in een stukje Nationaal Landschap Zuidwest Friesland, volstrekt anders dan het overwegend vlakke en kale landschap elders in de provincie. Het licht glooiende landschap bestaat uit keileemruggen, ontstaan in de ijstijd en opgestuwd door gletsjers afkomstig vanuit het noorden. (een weetje: een lichte verhoging in het landschap heette in vroeger tijden een gaast).
Maar dat zal ons vandaag een zorg zijn. Wij hebben andere gedachten. Of je nu 4 mijl, 12 kilometer of een halve marathon van plan bent te lopen, er telt maar een ding: hoe kom ik met plezier van start naar finish.
Het duurt nog even voor het startsein gegeven gaat worden. Gedwee staan we te wachten. Het regent, licht, maar toch. Gezien de reacties om mij heen door weinigen verwacht. De een de blik werpend op z’n horloge, een ander schichtig
rond kijkend, een derde frunnikt voor de zoveelste keer wat aan de kleding en weer een ander staart stil voor zich uit. Bovenal wordt er gekletst en overlegd volgens welke strategie er gelopen gaat worden. Ach, veel keuze is er niet. Je start als een dolle, de blik op oneindig en het verstand op nul om na verloop van tijd de man met de hamer ongenadig te voelen toeslaan. Of je gaat rustig op pad, zet het ene been voor het andere, je neemt de omgeving in je op, maakt onderweg een praatje en geniet met volle teugen. Het kan ook zijn dat je met een doordacht plan probeert ‘lekker’ te lopen met het doel vrolijk fluitend de eindstreep te passeren. Kortom er zijn vele voornemens die je kunnen ‘helpen’om van A naar B te gaan. Hier, voor de start is aan niemand te zien wat-ie van plan is.
De tijd verstrijkt en de onrust neemt toe. Geschuifel, voor de zoveelste keer een blik op het horloge, een laatste groet aan een bekende die jou succes wenst en dan het aftellen. Boem. Een bont (letterlijk en figuurlijk) gezelschap zet zich in beweging. De tijdlopers gaan er als een speer vandoor, de rest volgt op de eigen manier. Het kost enige moeite om de juiste koers te vinden. Het is druk en de ruimte is beperkt, maar met moed, beleid en wat inschikken lukt het iedereen om na enkele tientallen meters het ritme te vinden, waarin-ie zich lekker voelt. De sfeer om mij heen is prima. Het regent niet meer. 
Vrolijke gezichten, het kan ook nauwelijks anders onder deze omstandigheden, in deze mooie omgeving en met de feest- en vrije dagen in het verschiet. Er wordt nog een enkele woord uitgewisseld. Nog steeds goed op blijven letten om een ander niet te hinderen. De verschillen in snelheid zijn nog groot; ik word ingehaald, maar doe het zelf ook.
Maar naarmate de meters worden weggelopen lijken de kaarten geschud. De meesten hebben het ritme gevonden, passend bij de eigen loopstijl en conditie. Ik loop in een klein groepje in een voor mij comfortabel tempo. Het stemt mij tot vreugde en optimisme. De Luts ter linkerzijde, de straatweg rechts en bomen overal. De groep valt helaas al snel uiteen. Mijn loopvriend heeft een ander tempo gevonden. Enkele tientallen meters loopt hij voor mij uit. Ik stel vast dat de afstand tussen ons groter wordt. Het zij zo; we hadden ook geen enkele afspraak om met elkaar op te lopen. Lees verder