DE BERENLOOP, OM NIET TE VERGETEN……………

‘T IS MAAR DAT JE HET WEET.
Weinigen die zondag deelnemen aan de twintigste Berenloop zullen erbij stilstaan dat Willem Barentsz, 400 jaar later, aan de oorsprong heeft gestaan aan het mooiste, leukste en een van de zwaarste loopevenementen in Nederland. Tja, ‘stilstaan’ doen we allemaal voor een paar of meer minuten in het startvak, wachtend op misthoorn, het sein van vertrek. Denken doen we ook allemaal, niet aan Willem Barentsz, niet aan zijn ‘Behouden Huys’ op Nova Zembla, niet aan zijn strijd en die van zijn bemanning om de winter te overleven door op beren jacht te gaan. (Vandaar de naam Berenloop, hardlopend op jacht op beren). Hij was geboren op Terschelling in Formerum omstreeks 1550, juiste datum onbekend, en stierf in 1597 onderweg naar huis.
Neen, wij lopers denken daar niet aan. Wij zijn bezig met ons zelf, hoe het ons zal vergaan, of we ons zelf niet teleurstellen, of we onze verwachtingen wat de tijd betreft kunnen waarmaken. We staan daar in het startvak en twijfelen aan de voorbereiding, we vragen ons af of te warm of te koud zijn gekleed en we verlangen naar de finish. Een wonderlijker volk dan hardlopers bestaat niet. Kijk om je heen, wat een entourage, wat een feest. 

‘T IS MAAR DAT JE HET WEET.
In 1997 stond er een berichtje in de Leeuwarder Courant dat men op Terschelling aan het brainstormen was over een sportevenement en dat daarbij gedacht werd aan een marathon om te gedenken dat Willen Barentsz precies vier eeuwen geleden was gestorven op Nova Zembla. SV Friesland, lees Jan Kooistra, werd getipt. Hij hoefde er niet lang over na te denken, tenslotte had en heeft hij ook nog een nauwe band met het eiland; zijn schoonouders waren Terschellingers. Jan nam contact op met Piet Noordenbos. Binnen de kortste keren zaten ze, met nog een paar ingewijden, om de tafel op het kantoor van rederij Doeksen in Harlingen. Onder het motto ‘niet lullen maar poetsen’, was de Willem Barentsz (halve) marathon een gegeven.

‘T IS MAAR DAT JE HET WEET.
SV Friesland, Jan Kooistra, is nog steeds nauw betrokken bij de organisatie. Ach, wie kent hem niet. Klein van stuk, altijd bescheiden, maar toch ook nadrukkelijk aanwezig. En kletsen dat-ie kan. Hij is de speaker bij binnenkomst op West om je moed in te praten voor die laatste kilometer. Hij noemt je naam, hij prijst je en wijst je onverbiddelijk naar links, terwijl jij denkt dat je rechtdoor de kortste weg naar de finish mag/moet nemen. Je mag jezelf nog even pijnigen met een ereronde in het dorp.

‘T IS MAAR DAT JE HET WEET.
Piet Noordenbos is ook nog steeds vanaf het eerste uur nadrukkelijk bij de organisatie betrokken. Hij is de man die minder op de voorgrond treedt, de man met de ‘map onder de armen’, de man die bewaakt of alles gaat zoals het bedacht is. Hij is overal en nergens aanwezig en alleen aanspreekbaar voor al die andere vrijwilligers die het ons hardlopers naar de zin proberen te maken.

‘T IS MAAR DAT JE HET WEET.
Over vrijwilligers gesproken. Jan Kooistra’s hele familie is erbij betrokken? Jouke Valk en Bonnie Kooistra doen de administratie, zorgen voor de inschrijving, de mutaties, zijn zeer nauw betrokken bij verwerking van alle gegevens, van de tijden en regelen de vrijwilligers. Josefien Jans’ vrouw, verricht allerlei hand- en spandiensten. Kleinzoon Christiaan is de geluidsman en zorgt voor wat extra feestelijke muziek.

‘T IS MAAR DAT JE HET WEET.
Er komt organisatorisch veel bij te kijken om voor al die duizenden een veilig, een mooi en pittig parcours te garanderen. Alles moet kloppen, niets mag aan het toeval worden overgelaten van start tot finish. Maar wat te denken van voor-de-start en na-de-finish. Het bestellen en later het uitreiken van de shirts en medailles, het samenstellen van het prijzenpakket, het werven van sponsoren, het uitmeten van en het plaatsen van de kilometer aanduiding in het parcours, het ‘aanschaffen’ van bananen, sinaasappels, water, sportdrank, bouillon, het plaatsen en opruimen van alle verversingsposten en dranghekken, het bewaken van de tijdwaarneming, enzovoort, enzovoort.

‘T IS MAAR DAT JE HET WEET.
Er is ook een Kleintje Berenloop op de zaterdag ervoor. Start en finish bij het zwembad. Vijf en tien kilometer. Meer dan duizend inschrijvingen dit jaar. Tot vorig jaar was na-inschrijven altijd mogelijk. Dit jaar was weken geleden het maximale aantal deelnemers al bereikt. Geen wonder, want voor beide afstanden is er een prachtig parcours uitgezet. Je loopt door het bos, niet zomaar door een bos, maar door een in de herfst. Prachtige kleuren, zo mooi dat je vergeet dat je hardloopt.

‘T IS MAAR DAT JE HET WEET.
Het is de twintigste Berenloop, het leukste loopevenement van Nederland. Sta in het startvak eens een moment stil en denk aan al die diegenen die het ons mogelijk maken om hier te kunnen genieten. Steek onderweg je hand eens op en bedank die vrijwilligers. Je kunt ze niet over het hoofd zien, ze zijn overal en altijd herkenbaar.

Meeloper