De 60 van Texel, over afzien en door gaan

Liefhebbers
Wie wil er nou niet hardlopen op een strand met zicht op zee en duinen? Wie wil er niet hardlopen over fietspaden in een licht glooiend duinlandschap? Of gaat de voorkeur meer uit naar het open polder landschap met schapen, koeien en/of paarden in het weiland, of verkies je de bekoring van de waddenkust bij laag water? Of zeg je geef mij maar de beschutting van een bos? Kun je de keuze niet maken dan zit er niets anders op dan mee te doen aan het rondje Texel, een hardloopwedstrijd over 60 kilometer over strand, door duinen en bos, langs het wad en door de polders. Als je niet genoeg genoten hebt onderweg, of je wilt je vergewissen of je alles wel gezien hebt dan mag je het rondje nog een keer lopen, zodat je na afloop 120 kilometer op de teller hebt staan.

Waarom
“Wat bezielt de mens, de hardlopende mens?” Ik vroeg het aan Alco de Jong uit Sint Annaparochie, een van de deelnemers aan de 60 km race. Hij haalde de schouders op, lachte en vertelde dat-ie werd uitgedaagd door een paar loopvrienden na afloop van “De Slachte” marathon en bovendien leek het hem wel wat. De loopvrienden kwamen tot inkeer. En zo stond hij daar op die tweede paasdag. Denk nou niet dat-ie daar alleen stond. Nee, zeker 400 collega’s hadden zich verzameld bij het NIOZ op Texel. Ik vroeg me af of de ultraloper uiterlijk is te herkennen. Maar hoe ik ook keek, ik kon geen specifieke kenmerken ontdekken. Je ziet dezelfde magere altijd hardlopende en hongerende vel over been mens, je ziet goed gebouwde en atletische lichamen die tot in details voldoen aan het ideaal beeld van de super atleet. Maar ook de minder bevoordeelde mens is aanwezig. Kortom: het is een doorsnede van de vele joggende, van de hardlopende mannen en vrouwen. Lees verder →