Ik loop in ……….Steiermark/Oostenrijk

Het is dinsdag, in Sneek Loopgroep avond, maar ik ben in Oostenrijk, in Steiermark. De camping ligt aan de Putterersee; een klein meertje waar het goed toeven is volgens de folders. Het klopt, de omgeving is prachtig en het uitzicht eveneens. Het dichtst bijzijnde dorp (Aigen) ligt op ongeveer 500 meter van de camping, aan de andere kant van het meertje. Het is bewolkt en fris voor de tijd van het jaar; zeg maar gewoon koud. Af en toe een klein beetje regen, niet de moeite waard eigenlijk, ware het niet dat het voelt als ijsregen. Het wordt tijd voor weer eens wat (hard)lopen, het is tenslotte al weer bijna een week geleden.
Ik heb een topografische kaart van de omgeving met een grote verscheidenheid aan wandel- en fietspaden. Na enig wikken en wegen staat mijn besluit vast; vanaf de camping neem ik de route van een kilometer of 10 met een hoogte verschil van maximaal 200 meter. Welgemoed ga ik op pad. Het gaat direct van dik-hout-zaagt-men-planken steil omhoog. Dus kalm aan, kleine pasjes, tenslotte moet ik nog ‘warming uppen’, of te wel mezelf opwarmen. Iedere associatie met elke andere bezigheid gaat in dit geval niet op. Mijn hartslag loopt snel op, de benen doen hun best, het gehijg kan de behoefte aan zuurstof niet bijhouden. En juist op het moment dat ik het hoogtepunt nader en besluit om maar te gaan wandelen is het hellingpercentage tot vrijwel nul gereduceerd. Ik kom op adem, maar de volgende helling dient zich al weer aan; zo te zien wat minder steil dan daar net. Ik neem de tijd, kijk wat om mij heen, geniet van het uitzicht links van mij en jog naar boven. Het opwarmen is inmiddels volledig geslaagd. De benen voelen goed, de kuiten houden het en aan de behoefte aan zuurstof wordt door een gecontroleerde ademhaling voldaan. Ik voel me dan ook de koning-te-rijk. Lees verder →