De New York City Marathon 2014 voor KiKa: ‘Long and Windy Roads’

Wat overweldigend veel berichten hebben jullie gestuurd via de social media en mail, het ontroert me en maakt me blij! De geweldige betrokkenheid, niet alleen bij mijn persoonlijke doelstellingen voor KiKa! Geweldig, het naast mij staan en bijstaan in de strijd voor een hogere overlevingskans voor kinderen met kanker. Nu alvast kan ik jullie melden dat ik hoop volgend jaar nog één keer naar New York te gaan voor KiKa om daarmee het mooie bedrag van meer dan 50.000 euro binnen te hebben gehaald sedert mijn start hiervoor in 2011.
Heel hartelijk dank voor alle goede wensen en reacties! Nu eerst, nadat ik vanmorgen weer landde op Schiphol en nadat ik vanmiddag heb geslapen ben ik in staat ‘mijn verhaal’ over dit grootse evenement te vertellen. Nog maar net geleden, op donderdag namiddag vlogen we met een gezellige groep van 90 KiKa runners vanaf Schiphol naar New York. Allemaal runners met een bijzondere inzet voor KiKa en ieder met een reden om juist voor KiKa de marathon in New York te gaan lopen. Een jaar lang sponsoren werven én trainen, om deze bijzondere run te gaan voltooien in de Big Apple.Na een kort nachtje hebben we vrijdags onze startnummers opgehaald en ontmoetten we runners van ‘all over the world’ op de Expo. In Central Park verkenden we alvast een deel van het slot van de route en finish, waardoor we ons alvast konden focussen. De weersomstandigheden waren vrijdag prettig: droog en niet te koud. Het overige deel van de dag was vrij te besteden en zelf kozen we met een kleinere groep mensen ervoor om in het centrum van Manhattan wat rond te lopen en te genieten van alles wat we zagen. Na een gezellig etentje bij Tony’s Di Napoli op 3rd Ave, vaste prik op de vrijdag voor Mday in New York voor mij, pakten we weer de Metro en Path naar ons hotel in New Jersey; we hebben aan de overzijde van de Hudson een adembenemend uitzicht op de skyline van New York!
Zaterdag, de dag voor Marathon Day, hebben we benut om ons op te laden en rust te nemen. Het was regenachtig en na het ontbijt bij Cosi hebben we wat geshopt in de Mall naast ons Westin Jersey Hotel en in de supermarkt verderop nog de laatste boodschapjes gehaald voor de zondag. Rond 14 uur onze eerste pastamaaltijd die dag genuttigd en dat zaterdagavond nog eens herhaald met een grotere groep. Eerder in de namiddag nog even een kort loopje gedaan langs de Hudson: even proeven van de dalende temperatuur en snoeiharde wind. Tussendoor vooral relaxen en omdat ik voor het vierde achtereenvolgende jaar rond deze periode in New York ben hoef ik ook niet zo nodig alles te willen zien wat deze geweldige stad te bieden heeft aan moois en kan ik volop focussen en relaxen en dat is ook belangrijk. Immers zondags moet je wel fris en niet moe aan de start verschijnen. Na nog wat plaatjes te hebben geschoten weer terug naar het hotel om alles klaar te leggen voor De Dag! Niet alleen de loopkleding op volgorde van aantrekken de volgende dag ( we noemen dit: the invisable man) maar óók de extra kleding om ons te beschermen tegen de heersende weersomstandigheden én de kleding welke we na de finish aantrekken!!
In de nacht vóór de Marathon in New York gaat de wintertijd in en dat is best wel lekker hoor. Met mijn roommate zetten we onze wekkers op 04:15 uur in de ochtend. Na een korte opfrissing de persoonlijk beproefde voorbereiding: sinaasappel, koffie, geroosterd witbrood zonder boter, met wat honing….intussen aantrekken van loopkleding en extra warme kleding. Want: de voorspelde weersomstandigheden wezen wel op droog weer, maar ook op storm en koude! Om 05:45 uur vertrokken we met de KiKa runners naar Staten Island waar alle meer dan 51.000 deelnemers vóór 07:00 uur al moeten arriveren in het startgebied. Zo vroeg, omdat daarna de wegen daar naar toe worden afgesloten! Na een uitgebreide tassencheck en fouillering door de strenge beveiliging ging iedere runner naar zijn geplande startomgeving. Er wordt om de 25 minuten gestart met tussenpozen van 25 minuten om logistieke redenen. Mijn start in de eerste Wave was om 09:40 local time. Tot die tijd vleiden we ons neer en met de ruggen tegen elkaar, persoonlijk in warme extra kleding met een KLM-dekentje op het gras, een regen cape over me heen, muts diep over het hoofd en isolerende hoeslaag over de loopschoenen, hielden mederunner Nathalia en ik ons warm. Het wás toch koud en de wind gierde over het startgebied: wat was ik blij dat het droog was! Er zijn heel wat runners verkleumd, sommigen waren wat dat betreft onvoldoende voorbereid.
Nadat we dan uiteindelijk in de definitieve startrij stonden voor onze start kon ik langzamerhand beginnen met afpellen van extra kleding, die gedeponeerd kan worden in speciale kledingbakken: je bent je kleding kwijt voor het goede doel, namelijk de daklozen en arme bevolking. Met uiteindelijk nog een plasticje over mijn loopshirt heb ik deze dag gekozen voor een thermohemd, shirt, arm-sleeves, handschoenen, muts en korte broek. Een keuze die achteraf goed is gebleken gelukkig.
Na mijn start mochten we de eerste zware klus klaren: de steil oplopende Verrazano Narrow Bridge, waarbij ik herinneringen kreeg aan de gevoelsmatig orkaankrachtige wind tijdens mijn 2OceanMarathon56 km in Kaapstad, Zuid Afrika, april vorig jaar: wát een wind en wát koud. Na deze eerste meters in open gebied met een fenomenaal uitzicht op het Vrijheidsbeeld en Manhattan Down Town en rondcirkelende helicopters boven ons, kwamen we beneden in bebouwd gebied en kon de plastic bescherming worden verwijderd. Gaandeweg na 10 km kon de muts ook af, terwijl de handschoenen nu en dan uitgingen. Er kwam een zonnetje bij, maar de temperaturen bleven bij harde wind, die we 80 % tegen hadden in deze zware Marathon, beperkt tot 4-8 graden….gevoelsmatig natuurlijk lager! Langs de route was er veel verzorging: om de 2 ½ km water, sportdrank, bananen etc.; zelf neem ik altijd gelletjes mee en drink regelmatig voldoende water en dat betekent wel 3-4 liter tijdens de Marathon! Nu is New York doorgaans niet een Marathon om je PR even te gaan stellen. Aanvankelijk kon ik een beoogd tempo (keep the horses in the barn) volhouden van 26 minuten per 5 km, maar na de Queens Borough Bridge, moest ik dat schema loslaten. No problem, want genieten stond mede voorop en de wind dwong mij daar ook toe. Je moet je dag hebben, maar zelf hecht ik ook altijd aan gezond finishen: liep ik eerder in New York in 2011, 03:43:50 en in 2013, 03:46:24, nu liet ik een tijd vastleggen van 03:54:27, waarmee ik nog altijd 40.000 runners achter mij liet en ook deze Marathon editie binnen de 4 uren gezond kon volbrengen! En genoten héb ik. Miljoenen uitzinnig supporterende mensen aan de kant met diverse topmuziekgroepen langs de route. Het is een waar feest om dit mee te mogen maken: ik voel me zeer bevoorrecht. Tijdens de run schoot ik emotioneel op km 30 even vol bij de gedachte aan de mensen die hun kinderen helaas hebben verloren aan kanker en degenen wiens kinderen daaraan lijden. Het is werkelijk een film waarin je participeert: én je best doen om geld te werven voor meer onderzoek en betere behandelmogelijkheden naar en bij Kinder Kanker én de Marathon lopen ( waarvoor ik zelf altijd volop meer dan drie maanden specifiek train) én runners werven die óók hun bijdrage leveren en willen en zúllen gaan leveren in de toekomst om voor KiKa de Marathon te gaan lopen. In 2015 zal het Prinses Maxima Centrum voor Kinder Oncologie gerealiseerd worden in Utrecht. Tot heden hebben wij als KiKa runners al meer dan 4.2 miljoen euro binnen mogen halen: dit jaar, zo is na de Marathon in New York bekend geworden, is een bedrag genoteerd van 718.984 euro en er komt nog steeds geld binnen. Gemiddeld hebben de runners trouwens tot heden het hoogste bedrag ooit geworven.
Jullie merken, ik was nog niet bij de finish, maar wat waren de laatste kilometers zwaar met die wind, koude, vals plat op weg naar Central Park: dáár tenslotte te finishen geeft een ultiem gevoel: het emotioneert en daar spelen zich voor ieder persoonlijk intense belevingsmomenten af. Het is moeilijk dat precies te verwoorden, maar er komt opeens gewoon heel veel voorbij. Ik ben blij weer gezond en wel te zijn gefinisht. Na de finish volgde de medaille ontvangst met vastlegging op beeld, ontvangst van een recovery-bag, een plastic cape en vervolgens een voor mij lange wandeling naar de 66e street en vervolgens verderop naar de bus, die klaarstond met onze droge door ons aangeleverde kleding. Vandaar weer naar het hotel (de bussen pendelden en dat liep met alle KiKarunners nog uren door). In Jersey City snel weer een pasta gescoord voor goed spierherstel en ’s avonds bijzondere Fun After the Run Party van KiKa. Vervolgens zijn we nog naar een rooftopparty geweest in Manhattan, waar we overige runners uit Nederland troffen met supporters. En daarna, na een kort nachtje, nog weer even naar Time Square om rond 14 uur weer per bus naar JFK Airport te gaan op weg naar Schiphol.
IK ben met een geweldige ploeg mensen op stap geweest: stap voor stap voor KiKa. Iedereen, reisbegeleiding ATP, KiKateam, mederunners, trainers, sponsoren, supporters, FB-, Twitter-, E-mail en WAP-volgers én degenen die hierbij nog niet genoemd zijn: hartelijk dank. Het was weer een ongelooflijk mooi event en ik heb genoten van al die warmte en warme, gezellige mensen om mij heen. Het gevoel van waar we het allemaal voor doen voert veelal de boventoon en dat voelt gewoon goed. Dit is mijn verhaal, het kan nooit compleet genoeg zijn, maar weet, dat er nog wel een vervolg komt
Groet, Piet
P.S. Wil jij ook de uitdaging aangaan in 2015? Kijk snel op www.runforkikamarathon.nl Voor info kun je ook bij mij terecht.