“Dankbaar voor elke stap die ik zet”

Dat was de gedachte die ik op het Tibetaanse vlaggetje heb geschreven vrijdagavond…..
En zo voel ik het ook, dankbaar dat ik dit kan en mag doen, en dan het dan de 5 editie bekroont wordt met een 1ste plaats… Echt een geweldig gevoel…. Een beetje ‘olympische euforie’ mag ik wel zeggen.
In 2008 liep ik mijn eerste Slachte marathon, sowieso mijn allereerste marathon en ik vond het toen al prachtig.. De weg ernaartoe is al heel mooi, met z’n allen trainen ( toen de clinic onder leiding van AV Horror) naar een doel. Maar ook de gezelligheid en natuurlijk de spanning… Want ja, je weet niet wat je kunt verwachten.

Ook de Slachte van 2012 wilde ik graag lopen, het is een bepaald gevoel, -misschien heeft het te maken met m’n achtergrond als boerendochter- maar vooral de weidsheid, het mooie landschap maar ook de blijdschap van alle mensen. En deze heb ik ook volbracht, ik heb zelfs m’n snelste tijd gelopen op deze editie!

De Slachte marathon van 2016 stond ook dit jaar weer in de agenda uiteraard…
Maar ik had nóg een doel in 2016; zo mocht ik drie weken geleden de ROPA run mee beleven. En dat was heel erg bijzonder, in totaal met 25 teamleden vormden we Team-Friesland en wat was dat gezellig, dankbaar maar ook emotioneel. De Roparun is een estafette loop van Parijs naar Rotterdam van 523 km. Het team; acht lopers, vier fietsers, chauffeurs, navigators, fysio’s, masseurs en mensen in de begeleiding voor de catering en bivak.

Een prachtige belevenis, -een sportief evenement- maar vooral met elkaar iets kunnen betekenen voor je medemens. Met als doel om zoveel mogelijk geld op te halen voor terminale kankerpatiënten. De teller staat op maar liefst 5.4 miljoen!!! Het besef is er dan nog meer, dat je dankbaar mag zijn met je gezondheid, maar je op deze manier je sportief kan inzetten voor een ander. De Roparun werd voor de 25ste keer georganiseerd, het was dan ook heel mooi om mee te maken. Een Pinksterweekend om nooit te vergeten!

Zaterdagochtend 4 juni;
Vrijdagavond op tijd naar bed, alhoewel slapen dat zat er niet in maar -zoals m’n mem altijd zegt-‘als je ligt rust je toch’ tikten de uren weg tot de wekker ging…
Ik had er heel veel zin in, het is een hele speciale marathon zo door de Friese greiden.
Half drie eerst ontbijten, goed drinken en douchen.

Om vier uur in de auto, en naar Scharnegoutum waar we Albert van Ramshorst hebben opgehaald. Jan heeft ons afgezet nabij Poppenwier, waar we onze tocht vervolgden op de fiets.

De bussen stonden al klaar, en het zogenaamde schoolreisje gevoel kwam even terug!
Iedereen was blij, de zon kwam prachtig op, kortom alle ingrediënten voor een schitterende dag.

En toen was het zover….

Een paar minuten na half zeven ging de schuurdeur open en mochten we van start!
Waar we normaal altijd met z’n tweeën lopen, liep het deze keer even anders, helaas. Albert kon niet lekker in z’n ritme komen, hij zei bij de eerste kilometer; ‘ga maar’… Na de Slachte Tille ging ik alleen op weg naar Raerd. En Albert heeft gelukkig ook genoten van het prachtige parcours.

Het was gelijk lekker warm, beetje drukkend.. Niet echt mijn ideale loopweer, maar dat kun je nooit afdwingen.. Het is zoals het is. Vanaf het 10 km punt nam ik steeds een paar slokken water, vocht is natuurlijk op zo’n warme dag erg belangrijk.
De kilometers vlogen voorbij.. Ik zat lekker in m’n ritme en was helemaal in m’n element.
Ik voelde me vrij als een vogel en ook iedere keer in een dorp of waterpost zo’n warm welkom van al de vrijwilligers en toeschouwers.

Ik heb echt genoten onderweg van alles, op de route hebben ze er wel werk van gemaakt. Erg leuk om te zien.

Voor de brug van Wommels kreeg ik een flesje water aangereikt door Immy, bijna de helft zat erop. Ik heb heerlijk gelopen ondanks de hitte, en geen moment stuk gezeten. De laatste drie kilometers kon ik de versnelling er niet op zetten maar ook toen voelde ik me nog steeds fit.

En ja, dan kom je bij de finish en dan komt het besef….. Ik heb de Slachte marathon gewonnen bij de vrouwen…. Dat had ik nooit durven dromen, dat is toch wel het hoogst haalbare sportief gezien!

Ik ben nog steeds aan het nagenieten en ik heb zoveel leuke en trotse reacties gekregen…. En dan de bloemenzee….Ontzettend bedankt allemaal!

Ik wil wederom mijn trouwe sponsor Bij Folkert in Sneek bedanken voor hun vertrouwen in mij, en AV Horror en dan in het bijzonder Uilke Schotanus.

En ook Albert wil ik bedanken, want we hebben nog zoveel op het ‘loop’ programma staan…en natuurlijk m’n eigen achterban voor de ruimte die ik krijg..

Het was een dag om nooit te vergeten, onderweg naar Raerd gaf het me vleugels…. Met alleen maar winnaars, en zoals Freark Kaspersma gisteravond zei; de vijfde editie was de zwaarste van allemaal! Degenen die deze editie hebben volbracht zijn stuk voor stuk toppers!! Het thema van de Slachte marathon was FEEST, en dat was het ook!! Dat hebben de organisatie, vrijwilligers en toeschouwers gecreëerd! Bedankt voor jullie support, ik ben trots op jullie allemaal en dat ik uit Friesland kom!

Met sportieve groet,
Ylona Kruis