Rondje Littenseradiel

Het is zondag 24 maart. Voor de derde keer zal de ronde van Littenseradiel gehouden worden, voorheen de ronde van Wymbritseradiel. Het is een raadsel waarom dit loop evenement de ronde van Littenseradiel is genoemd, want een groot deel van het parcours ligt tenslotte in Sûdwest Fryslân met een start en finish in Sneek. Maar hoe het ook zij een 170 tal deelnemers heeft zich verzameld op het sportcomplex Schuttersveld te Sneek. Er is keuze tussen een prestatieloop van 8,5 km, 12 km en 18,5 km.

Laat ik eerst maar over het weer zeuren. Het is koud en er staat een harde wind uit de oost hoek. Dat laatste is nog een gelukje, want bij een wind uit het oosten heb je een groot deel van het parcours zijwind. Het is nog ruim voor de start. De meeste gesprekken om mij heen gaan over het weer. “Wat is het koud, de wind maakt het nog kouder, wat trek je aan.?” Kort samen gevat: “wat laat de lente op zich wachten!” Ook de organisatie is bezig geweest met het koude weer; zo is de jeugdloop afgelast en de halve marathon ingekort met een drietal kilometers en de start en de finish verplaatst naar de luwte van het thuishonk van Horror op het Schuttersveld. En….de zon schijnt en dat scheelt.

Natuurlijk, degenen die meedoen voor een plaats op het ereschavot krijgen de ruimte om voor in het startvak plaats te nemen. Zij zullen geen last hebben van de recreatielopers. Deze groep start over het algemeen wat voorzichtiger, wat bedachtzamer. Primair gaat het hun om het meedoen, om het uitlopen en als de tijd ook nog “meevalt” dan is dat mooi meegenomen. Bij de “wedstrijd” gaat het in de eerste plaats om de snelste tijd, maar dat zal iedereen wel duidelijk zijn. Denk nou niet dat de recreatieve lopers geen belangstelling hebben voor een “snelle” tijd. Zij hebben ook niet uitsluitend en alleen belangstelling voor de eigen eindtijd. Zij vergelijken hun tijd maar al te graag met die van ……….. Ach, feitelijk verschillen de beide categorieën lopers niet echt.

Het startschot heeft geklonken. Inderdaad, de wedstrijders zijn er al als een speer vandoor gegaan, de recreatieve groep komt wat langzamer op gang. Er wordt daar ook nog volop gepraat zo vlak na de start, terwijl de eerste groep er volledig het zwijgen toe doet. Je bent op weg en daar gaat het om. Direct het eerste hellinkje en dan een stukje rondweg in oostelijke richting, de wind pal tegen. Dan de brug, met opnieuw een hellinkje, bij de Zwette om daarna links over te steken richting Scharnegoutum en vervolgens weer een brug, dus opnieuw even omhoog. Bij voorheen Pasveer (grasdrogerij) links uit de flank. Weer een klimmetje bij het voetgangers bruggetje om vervolgens over de Oerdyk met de wind in de rug voort te gaan; da’s even wennen. Nog is het parcours voor alle afstanden en dus voor iedereen hetzelfde. Toch heeft de schifting al voor een groot deel plaats gevonden. De tegenwind, de bruggen en het tunneltje binnen de eerste 3 kilometer hebben hun werk al gedaan. Voor een groot deel van het peloton zijn het niet altijd even gemakkelijke “hindernissen”. Vandaar dat het veld dan ook al behoorlijk uit elkaar ligt.

Het wordt nog rustiger op het parcours als de 8,5 km links afslaat de Kleasterwei op richting Ysbrechtum. De wind komt nu voor deze groep over bakboord binnen en ook dat is niet echt vervelend. Ontspannen lopen dat is het devies. Het maakt niet uit of je in een groepje loopt. Maar het venijn zit ook voor dit traject in de staart.

De 12 en de 18,5 gaan nog even rechtdoor in noordelijke richting. Het gaat iedereen voor de wind. Dat is goed te merken. Je hoeft geen rekening met wie of wat dan ook te houden. Het veld ligt volledig uit elkaar.

Vlak voor het 6 km punt buigt het parcours voor de 12 scherp af naar links, richting Tirns. Het is even mikken om de bocht zonder kleerscheuren door te komen. De wind heeft je snelheid gegeven en om dan die scherpe bocht te halen en niet in de sloot terecht te komen dan wel tegen de brugleuning aan te lopen moet je alle zeilen bij zetten. De 18,5 neemt Reahûs nog “even” mee om daarna ook Tirns aan te gaan doen. Daar voegen ze weer in op het parcours van de 12. Zij krijgen het zwaar vanaf Reahûs tot voorbij Tirns met de wind als spelbreker.

Na Tirns is het nog 4 km naar “huis”. Het wordt bikkelen voor de 8,5. De 18,5 moet er wel al aan gewend zijn. Het tempo zakt behoorlijk, het is meer dan ooit ieder voor zich. De wind pal tegen en het is net alsof die nog wat in kracht is toegenomen. Maar gelukkig na zo’n anderhalve km ga je rechtsaf (invoegen op het traject van de 8,5) de Kleasterwei op . Dan kun je weer even op adem komen met de wind in de rug. Dat heb je wel nodig, want als je vlak voor Ysbrechtum linksaf het weiland in moet, heb je nog even het toetje te verwerken. Het is ploeteren zo op het eind met de wind pal tegen. Gelukkig wordt de stem van speaker Jan Kooistra met iedere stap beter verstaanbaar. Zo wordt de laatste anderhalve km naar de finish toch nog draaglijk. Jan en al die andere vrijwilligers hartelijk dank voor jullie inzet.

Meeloper