4 mijl van Sneek from SneekTV on Vimeo.
De 4 mijl van Sneek
Gewoontes zijn eigenaardig fenomenen. Soms moet je jezelf geweld aan doen om er een te doorbreken. Dat zijn dan van die gewoontes die onder de noemer ‘minder succesvol’ dan wel ‘slecht’ vallen. Daar valt de volgende eigenaardigheid volgens mij niet onder al moet ik bekennen dat het iets dwangmatigs in zich draagt. De dag voor een loopevenement moet ik altijd ‘even’ nadenken over wat me morgen te wachten staat. Zo ook voor de 4mijl van Sneek. De weersverwachting laat mij geen keus: een korte broek -dus melkflessen- en een shirt met korte mouwen. Dit keer geen thermo kleding, geen twee shirtjes over elkaar, geen jasje, hoera! Ik hoef niet na te denken over waar en over hoe er te komen. De start is om 15.00 uur; ik heb me al ingeschreven, afhalen startnummer en shirt tot uiterlijk 14.30 uur. Warming up onder begeleiding van Arjen om 14.10 uur vanaf de Sporthal en na afloop het terras van de Walrus. En altijd denk ik na over de te lopen afstand, die is te overzien: ga ik hàrd lopen of hard lòpen? Leg ik de klemtoon op ‘hard’ of op ‘lopen’? Dat is een groot verschil. Maar gezien het parcours, door de stad met al zijn obstakels, zoals stoepranden, paaltjes, geparkeerde auto’s, enz. en gezien de hoeveelheid deelnemers zal het lopen worden zonder (al te) hard en laat ik de prijzen maar aan mij voorbij gaan. Over de lengte maak ik me ook geen zorgen; dat moet geen probleem zijn.
De 4mijl van Sneek wordt voor de eerste keer georganiseerd en wel omdat de Waterpoort 400 jaar bestaat en dat moet gevierd. Tenslotte is de Waterpoort het meest opvallende gebouw met een historische lading in Sneek. Het is een blikvanger, een toeristische trekpleister en handelsmerk van de stad Sneek. Het gebouw dateert waarschijnlijk van 1492. In 1613 onderging het een verbouwing die de basis werd voor het huidige aanzien. Ik vraag me af of al die (hard)lopers zullen stilstaan bij wat gebruikelijk is bij een 400 jarig bestaan van een historisch monument. Ach, dat doet er ook niet toe. Het loopevenement geeft een sportdimensie aan alle activiteiten rondom het jubileumjaar van de Waterpoort en aan de Nationale feestdag 5 mei!
Een warming up met een 50 mannen en vrouwen onder leiding van Arjen Visserman. En dan met elkaar naar de start. Het terras in de Kleine Kerkstraat zit vol. Het is warm. We krijgen het gebruikelijke aanbod om mee te drinken, maar we reageren niet. Menigeen neemt zich voor om na afloop de achterstand in te halen; eerst lopen en dan de dorst lessen. Wachten, wat praten, plotseling klinkt het startschot. Het is alsof niemand zich dat realiseert. De meute komt aarzelend op gang. Het lijkt wel of iedereen op zoek is naar een bekende in het publiek dat langs het parcours staat of zit op een van de talrijke terrassen. Maar ruim voor we het Grootzand op draaien is er ruimte en kan iedereen zijn gang gaan. Het gaat hard voor mijn gevoel. Ik weet me te beheersen en laat me niet gek maken door de een na de ander die mij inhaalt; een antieke diesel komen nu eenmaal laat op gang. Opletten: bloembakken, paaltjes en stoepranden. Ik kijk voorzichtig om me heen, maar veel bijzonders is er op de Singel niet te zien; huizen, auto’s, fietsen, allerlei obstakels, en veel lopers. Dat is bij de Waterpoort wel anders. Veel fotografen die de foto van hun leven denken te kunnen maken en een handjevol toeschouwers die een enkele keer bemoedigend roepen “ga door”. Goed bedoeld, maar volgens mij is er (nog) niemand die aan stoppen denkt. Op de Geeuwkade is genoeg te zien: boten met borrelende mensen die af en toe een meewarige blik werpen op de zich in het zweet werkende hardlopers. Ik zie een enkeling die het nu al het wat kalmer aan moet doen. We passeren de sporthal en even later over de Stationsstraat links af voor het theater langs op weg naar De Kruizebroederstraat. Daar rechtsaf door de tuin van het stadhuis voor een ‘versnapering’ en even later zit de eerste ronde erop. Ik heb er eigenlijk een hekel aan om twee maal dezelfde ronde te lopen. Deze keer valt het mee. Het is mooi weer. Er is veel afleiding door het talrijke publiek. Het is nu merkbaar luidruchtiger op de terrassen. Dat leidt af. Ik weet mijn tempo steeds onder de 5 min/km te houden. Alleen in het begin lag dat er zeer ruim boven, maar dat kon ook haast niet anders door de drukte en door de angst om op andermans hakken te trappen dan wel tegen een obstakel aan te lopen. De tweede ronde gaat snel voorbij en voor ik het goed en wel besef loop ik via het Oud Kerkhof de Marktstraat in om te finishen. Daar is het druk. Rode, bezwete koppen, enthousiaste verhalen, en natuurlijk wat ‘geklaag’ over de warmte. Ach, dat hoort erbij. Het was leuk, een groot deelnemersveld, een afstand die te overzien is, alleen jammer dat de terrassen al vol waren.
Meeloper