UITSLAGEN
FOTO’S Janke vd Schaaf
Jan Stuursma en Ylona Kruis winnen 2e KiKa Run Galemadammen
KOUDUM – Jan Stuursma uit Sappemeer heeft de 2e KiKa Run in Koudum gewonnen. Jan finishte in een snelle 56.08 op de 10 Engelse Mijlen en hij bleef daarmee Willem de Boer Exmorra 58:54 ruim voor. Als derde kwam Luitzen de Vries uit Koudum over de finish in 1:02:22
Bij de dames won Ylona Kruis uit Ysbrechtum 1:07:07. Jacinta Fancel uit Leeuwarden werd tweede in 1:09:29, Anneke de Boer Nijland volgde als derde in 1:11:43
Deze succesvolle tweede editie trok maar liefst 240 deelnemers (het dubbele van vorig jaar). De opbengsten uit deze loop gaan naar het goede doel KiKa. Hieronder nog een verslag van Frank Klasen
De Galamadammen Run
Het is zondag de 11de december. Op de agenda van de loopkalender staat de Galamadammen Run voor KiKa vermeld. Voor elk wat wils met 5, 10 en 16,1 kilometer.
Het parcours
Het is een prachtig parcours dat voor ons ligt. Eerst de tunnel en daarna het uitzonderlijk mooie landschap van dit stukje Gaasterland
richting Bakhuizen. Vervolgens het kale stuk naar het Finkebosje met rechts het uitzicht op het wat hoger gelegen Hemelum. Daarna richting Rijs om na een 500 meter rechtsaf te slaan. Eerst dan realiseer je dat dit toch echt wel een bijzonder stukje Friesland is, want je moet omhoog die keileembult op om Bakhuizen te bereiken. En wanneer je Bakhuizen verlaat richting Hemelum dan “daal” je langzaam maar zeker af om langs de Morra naar de Galamadammen te gaan. Eenmaal door de tunnel zit de 10 kilometer erop. De 10 Engelse Mijlen brengen je opnieuw langs de Morra, maar dan aan de Koudumer kant. Ook daar ervaar je het hoogte verschil om Koudum te bereiken. En tenslotte het laatste traject naar de Galamadammen.
Onderweg
Als het startschot heeft geklonken gaat het los. Wat er vooraan gebeurt, laat zich raden. Ongetwijfeld gaat er weer een aantal hard van
door. Het zijn de wedstrijdlopers die voor de prijzen gaan. De rest zet zich toch iets anders in beweging. Het gaat sowieso wat langzamer, waarbij het excuus de drukte en het gedrang als alibi opgeld doet. Laten we eerlijk zijn qua looptechniek kunnen velen van de recreatiesporters wel wat leren van de wedstrijdlopers. En ook de extra kilo’s die hier en daar zichtbaar zijn boren elke illusie om zich te kunnen meten met die groep de grond in. In een wedstrijd ben je elkaars concurrent, in een recreatieve loop ben je elkaars lotgenoot. Als recreant let je veel meer op jezelf en leg je je toe op het behoud van lijf en leden en op de eigen prestatie. Alhoewel……ook de recreant is er niet vies van om sneller, beter en harder te lopen dan een aantal zelf gekozen tegenstanders en de eigen eindtijd met die van anderen te vergelijken. Het zijn deze gedachten die mij door het hoofd spelen, terwijl we het aquaduct hebben verlaten. Ik concentreer me op de omgeving, want ik loop voor mijn plezier. Ik moet een rustig tempo aan houden, want volgende week zaterdag wacht de halve marathon op Ameland. Maar het gaat zo ontzettend lekker, leuk en licht dat ik me laat verleiden om mee te gaan “die man met die grote passen” die zojuist naast me is komen lopen. We passeren het Finkeboskje. Inmiddels vormen we een groepje van een man of zeven. We wisselen wat gegevens uit over het weer en bevragen elkaar over de te lopen afstand. Ik ben niet de enige voor de 10. Even later slaan we rechtsaf een smal fietspad op. We kunnen net met twee man naast elkaar lopen. Passeren zit er niet in. Als je het wel doet, riskeer je een blessure, want takken, boomstronken, modder, paddenstoelen en grote kuilen vormen het gevaar. We lopen een langzamer groepje achterop en het tempo zakt. Als het fietspad overgaat in een asfaltweggetje valt de groep helemaal uiteen. Het tempo gaat weer wat omhoog. Even later loop ik vrijwel alleen. Een scherpe bocht naar links, omhoog, even later naar rechts om Bakhuizen binnen te lopen. “In de verte”, op zeker honderd meter loopt een groepje. Bij iedere bocht verlies ik het groepje uit het oog. Achter mij hoor ik iemand langzaam maar zeker dichterbij komen. Als ik Bakhuizen verlaat, sluit hij zich bij mij aan. Zonder overleg trekken we
gezamenlijk verder naar Hemelum. Nog voor we het fietspad op gaan naar de Morra dichten we de afstand naar de groep voor ons. We wijzen elkaar op het mooie uitzicht en zetten de sokken erin. We hebben de wind in de rug en dat komt toch wel goed van pas. Dan duiken we de tunnelbak in voor een laatste inspanning. Als ik de tunnel uitkom hoor ik de speaker een tijd van 51 minuten en nog noemen. Enige verbazing maakt zich van mij meester. Voor het eigen gevoel heb ik beter gelopen dan ooit op de 10 kilometer; ik liep toch zo lekker en licht en alleen op de eerste kilometer ben ik ingehaald door echte hardlopers? Als ik finish even later passeer en op mijn horloge kijk, zie ik met verbazing dat ik 10,51 kilometer gelopen heb. Dat verklaart veel! Als ik dan aan deze en gene vraag hoever zij gelopen hebben dan hoor ik niets anders dan “zo rond de 10 en half en nog wat”. Maar dit gegeven doet niets af aan het feit dat iedereen zich heel enthousiast uitlaat over het schitterende en afwisselende parcours. De Galamadammen Run is een aanrader!